FLASH NEWS

Op dag 5 vertrokken de Sloebers op dagtocht. Het was leuk. De bewijzen zijn ernaar.

In de namiddag was het tijd voor Tito-Keti-Aspi. Voor het vieruurtje werden de leden in verschillende fellowships opgedeeld en was het de bedoeling dat ze de ring verbrandden. Na de powerfood kwamen natuurlijk de traditionele harde pleinspelletjes waarbij er wonderbaarlijk genoeg geen gewonden vielen.

Bij de andere afdelingen werden uiteraard opnieuw spelletjes gespeeld in het thema van het bivak. De foto’s spreken opnieuw boekdelen.

De nieuwste etappe van het bivakavontuur. Een etappe die helemaal wordt opgedragen aan de wandelgoden. Voor we stapsgewijs in alle wandelavonturen duiken we even in de wereld van de sloebers die vandaag – na lang wachten – eindelijk hun eerste bivakdag hadden.

Die dag begon logischerwijs met de lange en gevreesde tocht naar de kampplaats te Bree. Na de lange tocht werden de sloebers al meteen ingedompeld in hun kampthema, safari. Dit werd gedaan door middel van een verhaaltje waarin de sloebers zelf voor komen, dit – nog lang niet afgerond – verhaal wordt een terugkomend element in het sloeberkamp en zal ook voor de rode draad zorgen.

Terwijl al de voorafgaande besproken gebeurtenissen plaatsvonden werd er bij de rest van de afdelingen vooral ingezet op wandelen. Zo hield Speelclub 1 een 11 kilometer lange tocht, waarbij ze kennismaakten met de lokale speelpleinen en beken. De iets oudere Speelclub zette dan weer meer in op de nabijgelegen gebieden rond de kampplaats en werd in het bijzonder kennis gemaakt met de moderne agrarische sproeitechnieken, gebruikt door een lokale boer.

Bij de Rakwi’s werd vandaag ook niet stilgezeten. Zij organiseerden een run van 20 kilometer richting het water, waarbij in het terugkeren een kleine douche werd ontdekt in de vorm van een willigkeurige man met een tuinslang. Het dient gezegd te worden dat de watergelegenheid waarvan de Rakwi’s gebruik hebben gemaakt vandaag erg in trek was aangezien beide Tito’s naar dezelfde plek trokken. In de bijlage kunnen jullie de kiekjes zien van de waterpret.

Als we de Keti’s mogen geloven hebben zij vandaag de hel op Aarde moeten doorstaan. Een tocht van 25 kilometer haalde in iedereen het slechtste naar boven. Te laat op de kampplek en dus een eenzame afwas was het logisch gevolg voor de Keti’s. Plezier hebben ze echter wel gehad aan deze lastige etappe ondanks het zware karakter ervan.

Onze oudsten kwamen vandaag , nog aan het dromen over het paintball, wakker onder de blauwe hemel en boven het gras. Na een lekker ontbijtje trokken ze hun wandelschoenen aan en vertrokken voor een tocht van 15 km met 240 hoogtemeters. De tocht ging door in het Nationaal Park Hoge Kempen waar ze de trillbergen beklommen. Na de zware inspanning volgde de verlossende ontspanning, een duik in het meer. In de terugtocht naar de kampplaats (met de fiets) sloeg Satan weer toe met 2 lekke banden voor Xander. Na het ontbijt werd de douche ter beschikking gesteld om het zweet af te wassen. Nu zijn ze nog een spelletje Toren Van Babel aka Jenga op Babels Wijze aan het spelen.

Another day, another dawn. De meesten vanochtend stonden al frisser op dan gisteren dat leidde ook tot een actieve ochtend. De toon werd al gezet met het ontbijt en de toneeltjes waarin Bertisjok opnieuw een glansrol vervulde. Na de diensten namen we afscheid op de kampplek van de Keti’s en Aspi’s die op tweedaagse vertrokken en daarvoor broodjes meehadden die in de gesponsorde verpakking zaten van ’t Krokantje, waarvoor dank! Na het middagmaal, lekkere wortelpuree met fish sticks, namen we bovendien afscheid van de Sloeberleiding die terugkeerde naar de bakermat om morgen met de Sloebers naar hier te komen. De teneur bleek echter niet zo somber aan hun kant aangezien ze een paar uur later alweer te vinden waren op de Wervikse terrassen (zie foto). Een andere noemenswaardige algemeenheid van vandaag is toch wel de ongebruikelijke, maar vooral ongelofelijke, samenwerking tussen Speelclub 1, Speelclub 2 en Rakwi in de namiddag. Deze jongere afdelingen traden namelijk na de middag toe tot het circus! Een geweldige show waarin er onder andere werd gedanst, gejongleerd en geturnd was het resultaat.

Bij Speelclub 1 werd men trouwens in de ochtend omgetoverd tot echte speurders aangezien iemand de onderbroek van de koning had uitgehangen en de koning zo de Speelclubbers had opgeroepen om aan de hand van een Cluedo-spel de ware dader te vinden. Bij Speelclub 2 werd dan weer een godsdienstenoorlog in het polireligieuze India uitgevochten op een bordspel. Bij de Rakwi’s werd 2 augustus tot de dag van Doortje omgedoopt en moesten de Rakwi’s door het spelen van spelletjes de zeven sacramenten behalen, gezien Doortje voordien een non was. In de avond gingen ze op ganzenbord-safari want dat is iets wat Pol al eens gedaan heeft.

Bij de jongste Tito’s ging de expeditie vandaag naar Cuba waar sigaren werden verhandeld. Na de koffie was het dan tijd om eens te genieten van de Cubaanse kust op het sleerzeil en het nieuwe zwembad dat de Keti’s gisteren hebben gemaakt. Bij de oudste Tito’s werd de bootcamp van gisteren dan weer verdergezet. De belangrijkste en interessantste discipline was het muurzitten waarin Hayden, Jelle en Nena uitblonken met een set van 23 minuten. In de namiddag gunden we hen wat rust door een bordspel te spelen à la Wii Party. De hokjes van het bordspel bestonden voornamelijk uit pleinspelen en kleine denkopdrachten. ‘s Avonds keerde het spel Love Me terug en mochten ze hun partner wat aan de tand voelen door allerlei dingen te weten te komen en samen opdrachten te vervolledigen.

De tweedaagse van de Keti’s verloopt overigens ook goed. Ze stuurden de volgende avondetenfoto door en ook de Aspi’s genoten duidelijk van hun speciale activiteit, paintballen.

Beginnen doen we bij het einde van ons vorige blogbericht. De nachtrust van de leden zou namelijk dan toch niet zo diep zijn aangezien we ons vorige nacht meteen bezig hielden met… Pad der Dood. Inderdaad, hét nachtspel bij uitstek op de eerste nacht op bivak. Alles is relatief voorspoedig verlopen, al dienen we wel te melden dat het één van de laatste edities ooit was. Het gevolg? Een verlenging van het Pad der Dood de volgende dag aangezien de helft van de leidingsploeg erbij liep als een zombie.

Op naar het echte werk. Voor onze sloeberleiding was het weer een sloeberloze dag boordevol allerhande willekeurige klusjes die gedaan moesten worden op de kampplek. In Speelclubland werden de jongsten ’s ochtends meteen ondergedompeld in het tijdperk der middeleeuwen aangezien ze hun eigen basis bouwden. Na de maaltijd – een verrukkelijke ovenschotel – doorstonden ze dan enkele tests om te zien of ze ridder-waardig zijn; uiteraard bleek dat alle Speelclubbers het tot de ridderorde hadden geschopt en werden ze dus allemaal door de koning tot ridder geslagen. In het India van de oudere Speelclubbers stond in de voormiddag een rollenspel op het menu en na de thee werden ze gedoopt tot marktkramers in het “grote marktkramerspel”. Afsluiten deden ze met een nieuwe editie van de inmiddels gekende kastencompetitie.

Rakwi vierde vandaag de dag van Xavier Waterslaeghers. Net daarom trokken de Rakwi’s aanvankelijk hun legerbotten aan om een vlaggenwacht-Stratego te spelen in het nabije bos. Het tweede deel van de dag stond in het teken van Xaviers andere grote liefde: de dagschotel. Talloze (water)drankspelletjes passeerden de revue om het volk er nogmaals aan te herinneren dat Xavier en zijn dagschotel voor altijd onafscheidelijk zijn.

In Titoland maakten de jongsten in het eerste deel van de dag kennis met de fysieke en mentale hardheid die verreist zijn voor een deelname aan Expeditie Robinson. De uiteindelijke winnaar van deze kennismakingsspelletjes was ROBBE Joye, een speling van het lot uiteraard. Het thema is dus Expeditie Robinson, maar met een twist: de Tito’s gaan namelijk op expeditie doorheen de wereld. In de namiddag stond zo Duitsland op het programma. De Tito’s moesten een bekend jodelartiest helpen bij het afwerken van zijn nieuwe videoclip. Daarnaast stond ook een typische “plankenkoortstest” op het menu. Tito 2 zette de TAG MAG-lijn ten volle door en onderstreepte vandaag de spierballenfactor omtrent dit thema. De hele dag werden er bootcamps georganiseerd waarin Lily uiteindelijk omstreeks 16:00 als winnares uit de bus kwam. In de avond werd het gedeelte “Love me” overigens afgetrapt. In deze inleiding kwamen de Tito’s alvast wie hun partner is voor de twee andere delen.

De Keti’s landden vandaag eindelijk succesvol op Mars na de lancering van de raket gisterenavond. De eerste nederzetting staat al en de eerste expedities zijn ook gevoerd. Ook bij de Aspi’s werd vandaag veel gebouwd: de dag stond namelijk in het teken van het bouwen de Kathedraal d’Aspitrant. De belangrijke klok werd uiteraard ook gemonteerd zodat de Aspi’s morgen zeker op tijd gewekt kunnen worden voor de zware tocht door de woestijn die hen te wachten staat onder de vorm van de tweedaagse. Wij zien jullie graag morgen terug!

En terwijl de Keti’s en Aspi’s zich in dromenland aan het voorbereiden zijn op hun tweedaagse, sluiten wij graag af met de wens u morgen terug te zien om ons prachtig internetparadijs – genaamd de bivakblog.

Vandaag dan eindelijk D-Day. Genoeg gedoe over onze christelijke Aspi’s, camions vullen of de bivaklancering. Vandaag een pur sang bivak-blogbericht. We vertrokken met de trein van 10:30, zoals al geweten. Een tussenstop in Gent en wat geroezemoes op de trein later kwamen wij, waarmee Speelclub, Rakwi, Tito en Keti bedoeld worden, omstreeks 14:00 aan in Genk om uiteindelijk in twee verschillende shifts met de bus naar de kampplek te gaan.

Eens aangekomen op de kampplek zagen wij dat we het geluk hadden dat de Aspi’s, die een laatste tocht van 45 km hadden afgelegd en nog een laatste lekkere maaltijd hebben verorberd, de eettenten al hadden opgezet. Bovendien was de kookploeg ook al aangekomen en druk in de weer met hun eettempel op te zetten. De camions waren uiteraard ook al present op de kampplek en daarvoor willen we dus nog eens in het bijzonder Confortluxe bedanken voor de bruikleen van de vrachtwagens en de twee chauffeurs Wim en Laurent.

Na het tot stand komen van de grote volksverhuizing was het tijd voor de families: aan de hand van een spelletje kwamen we te weten wie tot welke familie behoorde. Het is daarbij noemenswaardig dat ook de eerste familie die gestraft werd door een tafelmomentje al geweten is, namelijk de Doorgespoelde Deftige Dixi’s met Lotte en Rémi als ouders. Deze tafel mocht meteen de eerste maaltijd van het kamp, de heerlijke en traditionele macaroni met kaas en hesp, zonder bestek naar binnen spelen.

Na het Eerste – en niet Laatste Avondmaal, om voor één keer niet in de Bijbelse schrijfstijl verder te gaan – Avondmaal speelden de meeste afdelingen een eerste spel om de leden wat te laten inleven in hun respectievelijke kampthema’s. Bij de jongsten op dit moment, Speelclub 1, was dat aan de hand van een eerste verhaaltje voor het slapengaan, in thema uiteraard. De andere Speelclubbers kwamen te weten tot welke Indische kaste te behoren; iets wat haast elke avond van belang zal zijn aangezien de “kastencompetitie” een wederkerende avondactiviteit zal zijn. De Rakwi’s bekeken dan weer een filmspecial van FC De Kampioenen om de namen van de personages te oefenen. Bij beide Tito’s was het dan weer vooral tenten opzetten dat op de planning stand – ook al vond Tito 2 wel nog tijd om een aangepaste versie van Kubb te spelen in het thema Tito MAG. Het thema van de jongere Tito’s is trouwens Expeditie Robinson. De Keti’s waren op het moment van schrijven ook nog bezig met tenten placeren, al leken ze nog van plan om een raket te lanceren volgens leider Tiel. De Aspiranten verdienen ten slotte nog een belangrijke laatste vermelding aangezien belangrijke pionnen van het voorkampteam, onder de vorm van Eva, Nootn, Jelle en Charlotte, de basis inmiddels hebben verlaten en we ze dus via deze weg in de bloemetjes willen zetten. Het volledige team kreeg vandaag trouwens een welverdiend geschenkpakket.

Boek 3: Leviticus

Op de derde dag wekte Jezus Christus zijn apostelen met de soundtrack van Jesus Christ superstar en die goeie pokoe was ook nodig om iedereen wakker te schudden want er stonden opnieuw 88 kilometers en 130 hoogtemeters op de planning. Door een aantal mirakels van Onze Heer konden de Aspiranten vrij vlot op de eindbestemming aankomen, al was dat buiten de pechvogel van dienst Mathijs gerekend die last had van een loslopende band en een verdwenen pedaal. Voor sommigen heeft zelfs God geen genade… De eindsprint werd andermaal gewonnen door broeder Thomas nadat een aantal overijverige volgelingen liepen in een valstrik van de Duivel onder de vorm van een te vroege afslag. Het dient overigens gemeld te worden dat de apostelen vandaag ook de culinaire capaciteiten van de oosterlingen testten door een artisanaal ijsje te verorberen – en dat smaakte uiteraard.

Wat Jezus’ volgelingen echter nog meer smaakte was andermaal de hemelse maaltijd van de kookploeg, die als volgt werd samengevat door kookploeglid Eva – trouwens ook de eerste vrouw die God op onze Aarde neerzette –: “aute dogue met frisque zomerguarnituur en invloeden van de Duitse, Mexicaanse, Italiaanse, Russische (sinds kort ook Oekraïense) en zelfs Belgische invloeden [fonetisch vertaald uit het geschrift van de reporter ter plaatse]”. Ten slotte was er vandaag ook tijd voor ontspanning onder de vorm van een doop in het water van het Zilvermeer en een avondgebed voorgedragen door Ailana. Ontspanning zal er morgenochtend dan weer niet meer inzitten aangezien er nog een goeie 40 kilometer afgelegd moeten worden vooraleer onze gebroeders uit het Oude Testament op de kampplek arriveren en ze een nieuwe episode in hun verhaal kunnen starten, namelijk dat van het Nieuwe Testament – na het uitladen van de camion uiteraard, waarvoor dank.

In een koninkrijk hier ver vandaan genaamd Wervik, oftewel Viroviacum zoals het door de Romeinen werd gedoopt, troffen de overige leiders van CHIRO Jow Wervik dan weer de laatste voorbereidingen vooraleer ze morgen met de ingenieuze machine genaamd de trein om 10:30 vertrekken (verzamelen doen we echter al om 10:00!) met de bivaklancering, een grandioos evenement waarbij alle leden worden klaargestoomd voor tien dagen bivak. Bij de aankomst kreeg elk lid een toegangsticket voor het Woodstock festival dat ze moesten proberen vol te krijgen met vijf stempels die ze konden verkrijgen bij de vijf daar bijhorende postjes. Eens dat gelukt was, was het tijd voor het ongelofelijke concert van de bekende Woodstockband bestaande uit Nico Vantomme en Dimitri “Dimi” Durnez. Hierna werd er nog nagepraat aan de zomerbar te Oosthove waarna iedereen druppelsgewijs huiswaarts keerde om nog een laatste keer in het thuisnest te slapen.

Volgende afspraak: morgen om 10:00 aan het station te Wervik.

Dag 2,

Een nieuwe etappe in het levensavontuur der aspitranten. En wat voor één! Het begon allemaal met de bekroning van de meest geliefde Aspi-tweeling. Niet omdat ze van blauw bloed zijn, maar omdat zo’n 19 jaar geleden de Heer besloot dit iconisch duo op aarde te zetten. Speciaal voor hun verjaardag werden de twee Geldofs getrakteerd op zo’n 88 km en 740 hoogtemeters die ze konden delen met al hun Aspi vrienden.

Helaas was de feestvreugde van korte duur want meteen na vertrek werden de Aspi’s al geconfronteerd met de hellingen van de gevreesde Congoberg. Gelukkig was dit voor de volgelingen van de Heer geen enkel probleem en konden ze zonder al te veel moeite deze vrees verslaan.  Allen dachten ze dat God’s beproeving ten einde was gekomen toen ze de top van de Congoberg bereikten, maar niks is wat het lijkt! Onze vader had ander plannen.

Eerst beloonde Hij de Aspi’s door hen te leiden door het hemelse Zoniënwoud, gelokaliseerd onder het Brussel Hoofdstedelijk Gewest. Hier kon het peloton genieten van een wel verdiende verkoeling. Deze luxe was echter niet van oneindige duur, want God stelde hen opnieuw op de proef. Dit maal in de vorm van onverharde wegen, kasseistroken en grind waar naar eigen zeggen de Strada Bianca nog iets kan van leren. Deze beproevingen hadden echter hun kost, namelijk de banden van de drie jonkheren César, Remi en Warre en van fietsbegeleider Jelle.

Na de zware inspanningen en de extreme opofferingen die werden geleverd hadden de Asp’s even een zwak moment waarbij Satan hen heeft kunnen verleiden tot een terras te Leuven. Om hun zonde te vergeven hebben de Aspiranten hun goed hart getoond en een lokale basketbal gered van zijn ondergang. Als beloning voor deze heldendaad werden de helden beloond in de vorm van een prachtige verblijfplaats, medemogelijk gemaakt door de collega’s van Chiro Tremelo.

Als avondmaal werd boek twee van de bijbel – Exodus – culinair vervormd tot wok bestaand uit traag gegaarde Aziatische kip en ersgedraaide noodle’s, als we het in de woorden van de chefs mogen zeggen.

Ondertussen bereiden de volgelingen van God zich weer voor op een nieuwe etappe vol beproevingen en beloningen. En natuurlijk zal de volledige blogredactie weer van de partij zijn om u een uitgebreid Christelijk verslag te geven over al hun levenservaringen! Tot dan!

P.S. Wist u dat de barmhartige Chiro van Tremelo momenteel spaart voor een nieuw lokaal en u ze kan steunen via onderstaande link?

https://www.facebook.com/935284183189449/posts/pfbid0ZYFNBMBPcXxY6GJTw3WDHM3ddS9fE6wdPpZ1d4TcPRT1HvxdcRW8wQZEyrVwQduQl/?sfnsn=mo

P.P.S. Wist u ook dat Tremelo de geboorteplaats is van onze eigen Pater Damiaan?

P.P.P.S. Wist u dat de jonkheer César momenteel al twee op twee heeft voor de platte banden test?

Dag 1,

Zoals het verhaal des gods begon met de schepping van de aarde, begon het levensverhaal van de Aspi’s  – genaamd het voorkamp – al meteen met een helse beproeving, namelijk om maar liefst 7:00 ‘s ochtends paraat staan op het domein d’Arke, genoemd naar de legendarische Ark van Noach. Gelukkig moesten ze deze beproeving niet alleen doorstaan. Ze werden namelijk vergezeld door hun hoogst persoonlijke kookploeg, bestaand uit Jeroen (Joene voor de moatn), Arno, Klaas en Eva. Natuurlijk was de fietsbrigade – bestaande uit Jan, Jelle en Charlotte – ook aanwezig om de kinderen van God te vergezellen tijdens hun eerste rit. Deze bestaat uit maar liefst 105 km en 950 hoogtemeters. Moge God met hen zijn!

En god was zeker met hen, door zijn liefde en vertrouwen kregen de Aspi’s al meteen de goede benen te pakken met een hoog tempo tot gevolg. Spijtig genoeg heeft God ook een steekje laten vallen waardoor Satan met zijn driepikkel de band van de ongelukkige volgeling Lucas kon neersteken. Gelukkig nam God de draad weer op toen de volgelingen begonnen aan het echte werk, namelijk de beklimmingen des doods ook wel bekend als de Oude Kwaremont, De Muur Van Geraardsbergen en de Bosberg.

Op deze beklimmingen gaf Onze Heer de Aspi’s de nodige moed om die aan te kunnen. Vooral Thomas ontving deze goede moed ten zere. Hij beklom namelijk de beklimming ten Geraardsbergen 5 maal. Met deze prestatie kunnen we met trots zeggen dat Thomas de prijs van de strijdlust al meteen op zak heeft. Op een tweede, maar een uiterst gerespecteerde plaats, staat Lotte die alle beklimmingen des doods in haar broekzak stak.

Helaas bestond Gods bescherming niet van oneindige duur. Vanaf het moment dat Satan weer de bovenhand kreeg en vervolgens de band van volgeling César plat stak op maar liefst 2km van de eindstreep. Deze werd uiteindelijk weer opgeknapt op de slaapplaats ten Waarbeke.

Mocht u het nog niet doorhebben, tijdens het voorkamp bereiden de Aspi’s zich voor op het Nieuwe Testament. Dit doen ze logischerwijs op basis van zijn voorhanger, het Oude Testament. Dit kunnen we ook terug zien in het eten dat het peloton krijgt. Met vandaag een voedzame versie van het eerste boek van de bijbel, Genesis. Deze bestond uit gerookte en gegrilde ribbetjes en gepopte aardappel met Amadeusboter.

Moe, maar voldaan, bereiden de Aspi’s zich voor op de tweede etappe van hun levensverhaal. Morgen kunnen ze dan weer starten met een paar frisse benen. Wij schotelen jullie morgen dus weer een goede portie van de Bijbel voor. Tot dan!

Dag beste mensen van de CHIRO!

Traditiegetrouw is er ook voor dit jaar op bivak een blog. Dit jaar wordt het team versterkt door het Wervikse jongbloed veulen Louis Roussel. Ook de ouwe rot Rémi Bruggeman maakt zijn comeback na een jaartje van het niet voorzien van de blog. In de onderstaande bijlage kunnen jullie al eens kennismaken met de redactie. Donderdag gaan we van start met een eerste post over het Aspi-voorkamp om dan zondag het bivak af te trappen. Jullie kunnen dus vanaf donderdag elke avond (tegen ten laatste middernacht) onze avonturen van op kamp volgen, gecombineerd met enkele sfeerfoto’s en heel misschien wel eens een vlog. Wij zijn op dit moment alleszins nog druk bezig met de voorbereiding van het kamp. Jullie kunnen trouwens op 28 juli jullie bananendozen komen binnenbrengen op d’Arke in de namiddag! Wij dagen bij deze jullie uit om jullie bananendoos zo goed mogelijk te versieren. De door de jury gekozen winnaar verdient een vermelding in de eerstvolgende blogpost!

Tot zeer binnenkort!

-Blogteam Bree (Louis en Rémi)

PS: dit jaar zetten we sterk in op een luizencontrole voor het kamp. Gelieve dus nog eens vooraf te controleren en ons dat te laten weten donderdag bij de bananendozen zodat we voor iedereen een luizenvrij kamp kunnen hebben! Meer info over luizen vinden jullie in de volgende video: https://www.youtube.com/watch?v=k72DiR718L8&ab_channel=RemiBruggeman