Dag 1: Wat als dit nog maar het begin was.
Het is 29 juli, 7 uur. De zon begint te stralen, de vogeltjes fluiten en de aspi’s komen aan op D’Arke voor de start van het voorkamp van dit jaar. Vooraleer de aspi’s begonnen aan de tocht die nooit leek te stoppen (allez, in het hoofd van sommige aspi’s toch), werden ze getrakteerd op een heerlijk ontbijt, geleverd door de kookploeg van deze vierdaagse. Die bestaat dit jaar opnieuw uit het fantastische viertal: Klaas, Eva, Arno (aka Nootn) en Jeroen, ook wel bekend als Joene.

Nadat de maagjes gevuld en de benen opgeladen waren, begonnen de aspi’s aan hun eerste etappe. De eerste 40 km vlogen voorbij, maar vanaf dan begon wat sommigen “De Hel” noemden. De Hel begon met de eindeloze Oude Kwaremont. Daarna werd er collectief besloten om een rustmoment te nemen en te genieten van het zelf voorziene middagmaal. Terwijl iedereen genoot van de rust en kalmte, sloeg De Hel opnieuw toe, ditmaal in de vorm van een gigantische regenbui. Victor noemde het een “kletsbui”, maar niemand die deze uitspraak begreep.

Nadat iedereen was opgedroogd, dachten velen dat het ergste voorbij was, maar hun ongelijk werd al snel bewezen. Wat eerst een onbekende klim leek, bleek de gevreesde Hotond te zijn. Die is zo berucht dat zelfs de legendarische en ervaren fietsbegeleider Jan toegaf dat deze beklimming nooit meer een plaats zal krijgen in de route van toekomstige Voorkampen. Voor velen was dit het einde van De Hel, maar helaas niet voor iedereen…

Tijdens de afdaling van de Hotond sloeg De Hel opnieuw toe. Niet bij iedereen dit keer, maar bij één specifiek slachtoffer, die liever anoniem wou blijven. Deze persoon maakte een lelijke val, maar kwam er wonder boven wonder vanaf met enkele schaafwonden, de ene al smakelijker dan de andere.

Nu dacht echt iedereen dat het ergste wel achter de rug was, maar de aspi’s kwamen terecht in een onophoudbare 20 km die eerder aanvoelde als 100 km. Vooral voor Lily en Jitte hakte die laatste km’s erin. Om het mooi te verwoorden: elk scheldwoord uit de Dikke Van Dale werd boven gehaald. Vooral leider Tuur moest het ontgelden.

Na deze helse tocht kwamen de aspi’s toe in De Pinte, in het nederige maar uiterst gezellige Moerkensheide. Eenmaal aangekomen werden de tenten snel opgezet, want de aspi’s snakten naar een moment van rust. Vooraleer ze nachtmerries krijgen over de volgende etappe, genoten ze nog van een overheerlijke ovenkoek met gegrilde beenham, vergezeld door coleslaw en een smeuïge pepersaus.

We kijken dus allemaal (allez 65% ofzo) al uit naar de volgende etappe.

Nog snel enkele statistieken tot nu toe:
• Aantal afgevallen kettingen: 3
• Aantal platte banden: 2 (tweemaal Victor Cleays)
• Aantal valpartijen: 1
• Aantal keer verkeerd gereden door Victor: 7
• Aantal km gefietst: 100,4 km