Ter inleiding van dit blogbericht breng ik jullie graag wat Chiro-cultuur bij. Ieder kamp wordt elk lid ingedeeld in nieuwe ‘families’. De idee achter die zogeheten families is dat de kinderen zo hun echte familie niet hoeven te missen en dat ze nog steeds de warme gezinssfeer kunnen ervaren. Voorbeelden van familienamen dit jaar zijn: de kippenknotsen, de mammoeten en de slagtanden. Ieder kamp strijden deze families tegen elkaar tijdens het festijn dat wij ‘familiedag’ zijn gaan noemen. De strijd der titanen. Hard tegen hard.

Dit jaar zorgde het viertal bestaande uit Marieke, Megane, Justin en Rémi ervoor dat de strijd in goede banen werd geleid. ’s Morgens kreeg Chiro Jow Wervik bezoek van Jurgen Rigole, een oude geschiedenisleerkracht van vele leiders die nog in het Sint-Jozefscollege te Wervik naar school zijn geweest. De legendarische man vertelde in een geschiedenisles dat er miljarden jaren geleden een grote natuurramp is gebeurd. Zo’n grote natuurramp dat de aardbol in een ‘nucleaire winter’ terecht gekomen was. Dat wilde zeggen dat vele dino’s uitgestorven begonnen raken. De zaak was zo ernstig dat er op een gegeven moment nog maar net een handvol dino’s overbleven. Gelukkig maar dat er een bende holbewoners – verre voorouders van Chiro Jow Wervik – de wereld wisten te redden van haar ondergang door de overgebleven dino’s te laten paren. De bedoeling van het hoofdspel vandaag was dus eigenlijk om zoveel mogelijk dino’s te verzamelen en te laten paren aan de hand van opdrachtjes. Wie dat het best deed, zou een groot voordeel hebben in het finalespel.

Over de middag wonnen de kippenknotsen het ’tafelmomentje’: een uitdaging tussen verschillende families die iedere middag gehouden wordt. Na de platte rust ging het dinospel verder; alleen werd die nu in een stroomversnelling gezet: dat wilde zeggen meer dino’s en meer paren! Na vier uur was de spanning werkelijk te snijden. Met nog een uur op de klok gaf iedere familie nog een laatste keer het beste van zichzelf. Daarna viel er een lange stilte; er stond de families iets ernstigs te wachten. Tijdens het avondeten kwam deze ernstige verrassing bovendrijven: een gekke professor uit het jaar 2019 kwam de holbewoners waarschuwen voor een meteorietenregen. De aardbol zou verwoest worden. De enigste manier om te overleven was door met een raket samen met de professor naar een andere planeet te reizen. Na de afwas startte een countdown van twintig minuten. De bedoeling was om zoveel mogelijk raketten te verzamelen. Die raketten lagen verspreid over de volledige kampplek en omstreken. Na die twintig minuten der waarheid kwam er een verrassende winnaar uit de bus: de sabeltandtijgers.

Dat betekende het einde van een ongelofelijk actieve familiedag waarin iedereen hem kon uitleven. Ikzelf (Rémi) van het werkgroepje kan jullie verzekeren dat het fantastisch was. Op naar morgen; wie weet wat die dag ons brengt?