Wat schaft de pot vandaag? Bergen! Om stipt 8h30 vertrokken de aspi-jongens en -meisjes met vermoeide knieën richting Luik. Het beloofde een lastige dag te worden met 72 km, waarvan 500 hoogtemeters, op het programma. Al snel kreeg het Team Deceuninck Quick Step opnieuw te maken met materiaalpech en opnieuw was meesterknecht Arne Berghmans de ongelukkige. Ondertussen weten we al dat een lekke band het team er niet van weerhoudt om knalprestaties te leveren en zo trokken ze weer verder op kop na het akkefietje. Het parcours bleek ook voor sommige vrouwen lastig dit jaar, gelukkig stond het andere geslacht paraat om af en toe met een duwtje in de rug te komen helpen. Tweeënvijftig kilometer lang ging het zo, tot de stopplaats ongeveer halverwege de etappe. Daar werd de koers geneutraliseerd, om half twee.
De boterhammen werden verorbert en de druivensuikers werden naar binnen geworpen. Nog geen halfuurtje later was het weer van dat: aan een razendsnel tempo zetten de renners opnieuw aan zodat ze nog voor klokslag zestien uur zouden aankomen op de eindbestemming in Luik. Het regende inmiddels pijpenstelen. Onderweg slaakte Nore Durnez nog een gil toen ze viel. Er viel een minuut stilte. Ondertussen weten we echter dat de Durnez’s taaie zijn en ze maakte er dan ook geen probleem van en nam als een fiere leeuwin haar fiets opnieuw vast om weer verder te snellen. Verbouwereerd keek het peloton naar dit voorval en vol bewondering zetten ook zij de koers verder. De benen begonnen daarenboven ook sneller te werken dan de hersenen en zo kwamen de renners nog een halfuur voor de voorspelling van GPS aan op de gewenste bestemming.
Het beloofde er nog een leuke namiddag te worden vol plezier in de Ourthe. Daarna gingen de renners nog even douchen om dan helemaal ontspannen te zijn bij het opzetten van de tenten in de gietende regen. Na hun harde werk werd de Aspikaravaan beloond met een feestmaaltijd, de Vlaamse klassieker stoofvlees met aardappelen; de Nederlandse buren keken naar verluid geheel verbaasd toen de maaltijd werd geserveerd. In een exclusief avondinterview liet Julie Deceuninck tenslotte weten dat ze vindt dat de toiletblazers in Wallonië van een betere kwaliteit zijn dan hun Vlaamse tegenhangers. Het jonge toptalent schijnt trouwens graag vals te spelen in de gezelschapsspelletjes.
Wordt ongetwijfeld vervolgd!